Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Ένα γράμμα προς τον βροχερό ουρανό (1)


Με θυμάμαι……. να γελάω, να χαμογελάω και να σε αγκαλιάζω να σε φιλάω, να σε αγαπάω ……..
Σε θυμάμαι…. να χαμογελάς, να γελάς , να με φιλάς και να με κρατάς στην αγκαλιά σου …..
σε αυτήν την αγκαλιά που τα πάντα ήταν ωραία ….
Μας θυμάμαι χαρούμενους ,ευτυχισμένους , εγώ επειδή δεν ήξερα τι είναι ο κόσμος και εσύ
επειδή ήξερες τι ακριβώς είναι ο κόσμος .



Ποτέ όμως δεν ήθελες να το μάθω, όμως ήσουν εκεί να με προστατεύεις, ήσουν εκεί για να με
αγαπάς ήσουν εκεί για μένα, ήσουν εκεί για μας ……
Τώρα όμως δεν είσαι πια εδώ
Τώρα δεν ξέρεις πόσο σε αγαπώ
Δεν ξέρεις καν πόσο έχω
ανάγκη να σε δω
Να σου πω πόσο μου λείπεις
Να σου ζητήσω συγνώμη που δεν ήμουν εκεί …. όταν έφυγες
Και να σε ευχαριστήσω για τις ωραιότερες στιγμές που μου χάρισες
Να σε ρωτήσω αν είσαι περήφανος για μένα , αν άξιζα την αγάπη σου
Αν…… ήσουν εδώ
Θυμάμαι αυτά τα γκρίζα μάτια που έχουν ακριβώς το ίδιο χρώμα με τον ουρανό, όταν ο καιρός είναι βροχερός και κάθε φορά που βρέχει έχω την ανάγκη να σου πω ΣΕ ΑΓΑΠΆΩ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!
Είσαι ο μόνος λόγος που αγαπώ αυτόν τον καιρό ……..
Από τότε που έφυγες όλα άλλαξαν μαζί τους άλλαξα και εγώ ,
αυτήν τη ζεστασιά που βρήκα σε σένα δεν μπορώ πουθενά να την βρω …..
Ελεύθερη Ψυχή















Δεν υπάρχουν σχόλια: