Μαμά σε ευχαριστώ για την αγάπη σου (4)

Καλημέρα

Θέλω να σας πω μια πραγματική ιστορία που συμβαίνει σε μένα. Με αφορμή αυτήν την ιστορία θέλω να σας πω πόσο σημαντικό είναι να έχεις ανθρώπους που σε στηρίζουν πραγματικά, που θα έδιναν την ψυχή τους για να δουν ένα χαμόγελο στα μάτια σου, και πως μπορείς να σταθείς μόνος σου, στα πόδια σου.

Έτσι ήταν και η δική μου μητέρα, μια γυναίκα που ήρθε μόνη στη πόλη με δύο παιδιά για να αναζητήσει το καλύτερο που μπορούσε για τα παιδιά της , δίνοντας την ανάλογη σημασία και στα δυο παιδιά της

Αρχίσαμε να κάνουμε αρχικά κάποιες φυσικοθεραπείες, εκεί είδαμε διάφορα παιδιά με διάφορες ικανότητες . Οι συμπεριφορά των ανθρώπων που φρόντιζαν αυτά τα παιδιά ήταν καλή έως άψογη, τους φερόντουσαν με πολύ αγάπη και φροντίδα , παρόλη αυτή την φροντίδα και την αγάπη που έδειχναν εκεί πέρα , η μητέρα μου αρνήθηκε να ζήσω χωρίς την δική της αγάπη και χωρίς την δική της φροντίδα .

Έτσι φτάνουμε στη πρώτη δημοτικού που την πέρασα στο δημοτικό σχολείο . Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα ούτε για μένα ούτε για την μάνα μου ούτε και για τον αδερφό μου. Περάσαμε κάποια στάδια ρατσισμού ως το ΄΄παιδί ρομποτάκι΄΄ , δεν τόλμησα ποτέ να παραπονεθώ σε κανέναν , ο δάσκαλος μου όμως μετά από κάποιο περιστατικό που έγινε και ήταν μπροστά , αποφάσισε να μου χαρίσει περισσότερα από ένα αδέρφια και έτσι έπιασε τους συμμαθητές μου , τους γονείς τους και τους είπε εάν είναι ωραίο να κοροϊδεύουν την αδερφή τους ή ένα άτομο της οικογένειας τους; Ξέροντας βέβαια ότι το κάνουν άθελα τους , προσπάθησε να τους δείξει ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι διαφορετικοί όμως έχουν δικαιώματα …..έτσι έμαθα και εγώ να διεκδικώ τα δικαιώματα μου και τους φίλους μου, και δεν τους έχασα ποτέ ξανά από τότε!

Μια μέρα καθώς επέστρεφα από το σχολείο περπατώντας μόνη μου γιατί μπορούσα , δεν με ένοιαζε πια το πώς με κοιτάνε και γιατί με κοιτάνε, μια γυναίκα γύρω στα 50 τότε, μου χαμογέλασε και με σταμάτησε κοιτώντας με με νοσταλγία και μου λέει:

-μπορώ να σε αγκαλιάσω ;

Γεμάτη χαρά ότι θα έκανα έναν άνθρωπο ευτυχισμένο της είπα: ναι φυσικά και της χαμογέλασα

Εκείνη δάκρυσε και όταν τραβήχτηκα διακριτικά από πάνω της και με αγάπη, μου είπε:

-αχ κορίτσι μου , μου θυμίζεις την κόρη μου

Νόμιζα πως πέθανε η κόρη της και προσπάθησα να μάθω τι έγινε

Και τότε εκείνη μου είπε κοιτάζοντας με στα μάτια

-την άφησα στο ίδρυμα

Τότε τα μάτια μου και το χαμόγελο αντικαταστάθηκαν με θλίψη και ειρωνεία και φεύγοντας της είπα ένα απλά

-μπράβο είσαι άξια μάνα!

Τότε γύρισα τρέχοντας σπίτι, αγκάλιασα την μάνα μου και της είπα ότι δεν θα την άλλαζα με καμία στον κόσμο και ότι την ευχαριστώ που είναι έτσι όπως είναι .

Χ.  Άγγελος